Beschrijving: Upstanding: Geregisseerd door Alexandre Sibomana. Met Gatera Rudasingwa, Mami Rudasingwa. Gatera Rudasingwa werd geboren in een moeilijk leven diep in het weelderig groene platteland van Rwanda. Het huis van zijn familie had geen elektriciteit, zelfs geen goede badkamer. Hij bezocht geen scholen omdat er geen scholen waren om naar toe te gaan. Gatera kon zich alleen maar voorstellen dat hij op een dag een echt bed zou hebben om in te slapen en zijn dromen uit te spreken. Toen hij zes maanden oud was, besmet met dodelijke malaria, injecteerde een verpleegster hem met een ondoordachte injectiespuit met een enkele dosis van een eenvoudig geneesmiddel voor kinine. Ze doorboorde per ongeluk zijn heupzenuw. Zijn rechterbeen begon te verzwakken, zijn spieren verwelkten en kwijnden weg. Binnen enkele dagen kon hij niet meer staan. Hij kon alleen maar kruipen en sleepte zijn rechterbeen achter zich aan. Iedereen wist dat Gatera nooit zou kunnen lopen. Maar Gatera was niet iedereen. En Gatera kon nog steeds dromen. Werd hij tijdens de Rwandese burgeroorlog van zijn ouders losgescheurd en werd hij gedwongen onder de voogdij van zijn grootvader te leven, die zijn gehandicapte vierjarige kleinzoon aan het werk zette om zijn koeien te hoeden. Met alleen een geïmproviseerde houten stok als kruk werkte Gatera tien jaar lang, terwijl hij zich ondertussen afvroeg waarom andere kinderen, zowel valide als gehandicapte, naar school mochten gaan en hun leven konden verbeteren, maar hij niet. En dus vluchtte Gatera naar Gatagara, de school voor gehandicapte kinderen van pater Fraipont. Daar, met de verschrikkingen van de Tutsi-genocide die zijn land teisterde, en de dood van zijn familie tussen de duizenden wreedheden, voelde hij zich voor de allereerste keer in zijn leven omarmd in liefde, wijsheid, geloof en inspiratie. De afgedankte jongen van wie zo velen geloofden dat hij gedoemd was alleen maar te kunnen kruipen, ontdekte al snel dat zijn levensroeping ontvlamde: Gatera zou zich wijden aan het leren van alles wat er te weten viel over het maken van kunstmatige ledematen. Hij zou anderen zoals hijzelf, en de overlevenden van de Tutsi-genocide die zoveel minder fortuinlijk waren, helpen om veilig te lopen, sterk en lang te staan, en zelfs te dansen. Dit is het inspirerende, waargebeurde verhaal van de man, deels visionair, deels filantroop, deels ondernemer en deels filosoof. Ze trouwen met zijn geliefde Mami, zijn geestverwant en zielsverwant uit Japan, en wijden de volgende 23 jaar van hun leven aan het creëren van Project: ONE LOVE, een fabriek voor kunstmatige ledematen en een non-profit liefdadigheidsinstelling die steen voor steen met de hand wordt gebouwd. bovenop een stuk door de overheid gedoneerd moerasland. Samen worden hun pure karaktersterkte, hun onwankelbare geloof in hun missie en hun altijd blijvende geloof dat de zon ook opkomt, aan een ultieme test onderworpen wanneer op kerstavond een donderende, niet-aflatende zes uur durende stortbui overstroomt, verteert en volledig vernietigt. hun hele levenswerk.